دروغ در اینستاگرام مسئله ای است که از گوشه و کنار می توان صحبت هایی درباره آن شنید. افرادی آن را مسبب افسردگی جامعه می دانند و افرادی دیگر معتقدند این حرف ها را نباید باور کرد. ولی بیایید یک بار برای همیشه ماهیت دروغ در اینستاگرام و سایر شبکه های اجتماعی و جامعه مجازی را بررسی کنیم. چرا ما در اینستاگرام دروغ می گوییم؟ یا اصلا واقعا ما در اینستاگرام خیلی دروغگو تر از سایر عرصه های زندگی خود هستیم؟
چقدر دروغ می گوییم؟
همه دروغ می گویند. انسان از ۴ سالگی و یا حتی شاید زودتر دروغ گفتن را یاد می گیرد و در روز حتی شاید به اندازه ” تو راهم، الان می رسم” دروغ بگوید.
انسان از همان ابتدا به دروغ برای آنکه بیشتر بتواند بازی کند می گوید دستشویی ندارد یا گرسنه نیست. هر چه بزرگتر می شویم دروغ ها با ما رشد یافته، تکامل یافته تر و پیچیده تر می شوند. حتی خیلی وقت ها با ارائه حقیقت به شکلی دیگر آن را مخفی می کنیم و مدعی می شویم که “من که دروغ نگفتم! من صرفا نگفتم. همین.”
بیشتر بخوانید: ۶ روش برای سرحال شدنتان؛ روش‌هایی برای درمان بی حوصلگی
کمی به دور و بر خود نگاه کنید. شما بیشتر از همه به چه کسانی دروغ می گویید؟
طبیعی است که برخلاف تصور انسان به نزدیکانش بیشتر دروغ بگوید. برای ما چندان فرقی ندارد که یک غریبه بداند تصمیم گرفتیم تا به جای کلاس رفتن با دوستانمان بیرون برویم. همین حقیقت ساده برای فردی غریبه می تواند تبدیل به دروغ هایی حتی شاخدار برای نزدیکانمان بشود. کافی است تا برای یک لحظه تظاهر به بیماری برای مدرسه نرفتن را به خاطر بیاورید.
جالب است بدانید، بسیاری از مواقع دروغ گفتن به ما این حس را می دهد که دربرابر حقیقت از افرادی که دوستشان داریم مراقبت می کنیم. درست همان مدلی که والدین به بچه کوچکشان در مواجهه با مرگ در فیلم ها می گویند “لئون توی فیلم نمرده، فقط خوابیده.” یا “نه جک زنده ست. نگاه کن تو این مهمونی همه برگشتن و دارن می خندن.”
اغلب افراد خود را انسان هایی صادق ارزیابی می کنند و این در حالی است که به گفته دانشمندان انسان به طور میانگین روزانه یک الی دو بار دروغ می گوید.
مسلما ما در صدد این نیستیم که به شما ثابت کنیم برخلاف تصورتان به جای یک قدیس، یک دروغگوی کثیف هستید! بلکه ما در تلاشیم تا دروغ را از یک مسئله شیطانی خارج کرده و به موضوعی قابل بحث و بررسی نزدیک کنیم. چیزی که احتمالا همه ما در شرایطی به آن متوسل می شویم.
بیشتر بخوانید: چرا شخصی سازی لوازم حال ما را بهتر می کند؟
واقعیت درباره دروغ در اینستاگرام
برخلاف تصوری که همیشه گفتیم و شنیده ایم انسان ها در فضای مجازی کمتر دروغ می گویند. این گفته ما نیست بلکه مجله stanfordmag آن را منتشر کرده است. ولی چه طور؟ ما هر روز شاهد دروغ های شاخدار عکس های فوتوشاپ شده و یا پز دادن های مجازی از بابت باشگاه و کتاب ها هستیم. چه طور ممکن است در این شرایط شبکه های مجازی جلوه صادق تری از انسان ها را به نمایش بگذارد؟
بیایید یک موقعیت را مجسم کنیم.
شما از فردی متنفرید. با همه وجود از او بدتان می آید. او را در خیابان، دانشگاه، محل کار یا یک مهمانی می بینید. به سمت شما می آید. شما را در آغوش می گیرد و به شما می گوید که دلش برای شما تنگ شده بوده است. شما در جواب چه می گویید؟
سکوت می کنید؟
می گویید که از او متنفرید؟
می گویید که شما هم همینقدر دلتنگش بوده اید؟
لازم نیست اگر انتخابتان گزینه سوم است، شرمنده و ناراحت شوید و خودتان را یک دروغگو قلمداد کنید. یک سری از دروغ ها بخشی از قراردادهای اجتماعی هستند و عمل نکردن به آن ها از شما آدم خوبی نمی سازد. شاید خیلی ها رک بودن را ترجیح بدهند ولی همیشه در این موارد ممکن است رک بودن به بیشعوری تبدیل شود.
حالا این از دنیای واقعی خارج شویم و به دنیای مجازی بازگردیم. شما در آن جهان احتمالا اصلا این فرد را دنبال نمی کنید و شاید هم مدت ها قبل او را بلاک کرده باشید و از دیدرستان خارج شده باشد. پس شما در آن جهان مجبور نیستید دروغ بگویید. چون چنین موقعیتی وجود ندارد.
اگر پدر، مادر و معلمتان شما را در اینستاگرام فالو نداشته باشند، خیلی ساده می توانید عکس بیرون رفتن با دوستانتان را استوری کنید و به همه بگویید که به جای کلاس بیرون رفته اید. شما مجبور نیستید دروغ بگویید، چون بیشتر دلایل دروغ گفتن در آن جهان دیگر وجود ندارد.
شما می توانید افراد مسلط بر زندگی تان را به سادگی از دنیای مجازی خود حذف کنید و بابت چیزی به آن ها جوابی ندهید و یا می توانید با انسان هایی که طرز فکری مشابه خودتان دارند، افکارتان را به اشتراک بگذارید. همان چیزهایی که ممکن است اگر خانواده، همکلاسی ها، همکاران و… بشنوند زیر خنده بزنند و اشک بریزند از شدت مسخره کردنتان، می تواند برای جامعه مجازی که برای خود ساخته اید، جالب توجه و تامل برانگیز باشد.
مخصوصا افرادی که هویت مجازی دارند درست مانند یک غریبه در میان مردم آزادند تا نه تنها دروغ بگویند که مخفی ترین رازهایشان را افشا کنند، بدون آنکه زندگی روزمره شان کوچکترین چالشی را تحمل کند.
پس چرا دروغ در اینستاگرام به آن شکلی که می بینیم در جریان است؟
چرا در اینستاگرام دروغ می گوییم؟
دروغ های اینستاگرامی اغلب بیش از آن که به دروغ شبیه باشند، به تظاهر شبیه اند. اغلب افراد تلاش می کنند خودشان را بهتر از آنچه هستند نشان بدهند. در ساده ترین حالتش همه سلفی هایی که گرفته اند را منتشر نمی کنند و زیباترینش را انتخاب و پست می کنند.
در اینستاگرام شاید نتوانید بفهمید که هر فردی واقعا کیست. ولی به خوبی می توانید بفهمید که دوست دارد چه شکلی باشد.
اینکه ما دوست داریم چه مدل به نظر برسیم، از ارزش های ما پرده برداری می کند و این ابدا اطلاعات کمی نیست.
اینکه فردی هر روز عکس یک کتاب جدید و قسمتی از آن را پست می کند اصلا به این معنی نیست که او انسانی کتابخوان است. بلکه به این معنی است که دوست دارد کتابخوان به نظر برسد یا به عبارتی او برای کتاب خواندن و کتاب خوان بودن ارزش قائل است و دوست دارد شبیه چنین فردی به نظر برسد.
فردی که مدام از فعالیت در باشگاه و یا دویدن در پارک و یا یک روز شلوغ کاری پست می گذارد حتی اگر اهل ورزش و یا فعالیت نباشد، دوست دارد به نظر برسد.
درست مثل کسی که زیبا نیست اما دست به دامن فوتوشاپ زیباترین چهره ها را از خودش پست می کند. قطعا این فرد دوست دارد تا زیباتر از آنچه هست، باشد.
به این مثال دقت کنید:
دختر نقاشd که آثار بسیار زیبایی خلق می کرد. ولی در اینستاگرام خبری از نقاشی هایش نبود. او شاید هر ۱۲ ساعت یک بار عکس یک کتاب ۲۰۰ صفحه ای را استوری می کرد. کتاب ها را می خواند؟ مطلقا نه. درکی از کتابخوانی داشت؟ ابدا.
او دوست داشت کتابخوان به نظر برسد ولی در حالی که نقاش خوب بودن دارای کمترین ارزش نمایشی برای او نبود.
جامعه ای که اطراف ما وجود دارد
برخلاف تصور؛ آنچه شما در فضای مجازی میبینید، کل جهان نیست. بلکه کل جهانی است که به شما و نظراتتان نزدیک تر است. الگوریتم ها مدام در تلاش اند تا سلیقه شما را تخمین بزنند و جامعه شما را بیشتر از چیزهایی که دوست دارید پرکنند. ویدئوهای مرتبط پیشنهاد می دهند و یا آدم های مرتبط برای دوستی را معرفی می کنند. شما با چیزی در شکل و شمایل آنچه دوست داشته اید محاصره می شوید و گمان می کنید تمامی جهان به همین شکل اند و به همین شکل فکر می کنند.
جامعه مجازی که شما در آن قرار دارید درست مطابق با هر جامعه دیگر به شما ارزش هایی را تحمیل می کند و شما برای حضور در آن باید به این ارزش ها تن بدهید. وگرنه مطابق هر جامعه دیگری طرد خواهید شد.
این ارزش ها ممکن است شما را از اینکه یک عکس واقعی ولی زشت از خودتان منتشر کنید منصرف کند و یا مجبورتان کند تا بدون آنکه دقیقا بفهمید جریان از چه قرار است از یک گروهی دفاع کنید و به گروهی دیگر حمله کنید.
این ها مناسبات اجتماعی دنیای مجازی است. اگر شما در دنیای واقعی مجبورید با آشنایی چشم در چشم سلام کنید اینجا هم مجبورید برای تن دادن به یک سری مناسبات تازه دروغ بگویید و یا در بهترین حالت چیزی نگویید.
در پایان
اکانت مجازی همه ما ویترین ماست. هیچ مغازه داری همه اجناسش را در ویترین نمی چیند. خیلی از اجناس داخل ویترین دکوری هستند و اصلا در مغازه موجود نیست و به فروش نمی رسد.
در اینستاگرام و یا سایر شبکه های مجازی به دنبال واقعیت انسان ها نگردید. آنچه را که دوست دارند باشند، جست و جو کنید و ارزش هایشان را بررسی کنید.
اگر دوست ندارید در اینستاگرام و یا سایر شبکه های مجازی دروغ بگویید، بهترین کار این است که فالورهایتان را عوض کنید!